اگر کرم نبود بعضی ها چیزی کم داشتند!

نام های زیادی برای رفتارهای ما در زبانهای مختلف تعریف شده. مثلا: حسادت، خودخواهی، دیگر آزاری و … ولی من معتقدم که این واژه ها واقعا خیلی نا مفهوم هستند و گویای میزان پلیدی آدمها نیستن!!
به همین خاطر شاید فقط دو واژه باشن که میتونن به شکل شایانی دربرگیرنده مفاهیم بسیار زیادی باشن!
این دو واژه چیزی نیستند جز: «کرم و احمق»
به این مثال دقت کنید:
دو نفر با هم نفر دوست هستند. به هر دلیلی، (تاکید میکنم به هر دلیلی) این دوستی پایدار نمیمونه و به جدایی می انجامه! حالا یک طرف قضیه، یا دو طرف قضیه، به جای اینکه به زندگی عادی خودشون بپردازن در صدد بر میان که طرف مقابل رو تا جای ممکن عذاب بدن! خوب آدم حسابی! به زندگیت برس! به جای اینکه این همه وقت و هزینه رو صرف تنفر کنی، مصرف کسی کنی که ازش بدت میاد خوب صرف کسی کن که از اون خوشت میاد! احمق!

و یک مثال دیگه:
دو نفر دارن توی دو تا وسیله نقلیه رانندگی میکنن، به دلیل شلوغی خیابون و بینظمی عمومی ترافیک در این شهر! یکیشون فرمون رو زیادی میپیچونه و به دیگری نزدیک میشه (برخوردی اتفاق نمی افته) دیگری بوق میزنه، طرف اول میگه هوووووووی! چته الاغ! (ببخشید ها، نقل قول بود!) دیگری میگه الاغ …ته! خلاصه دعوایی راه میفته که بیا و ببین!
حالا اگر واقعا تصادف بشه دو طرف پیاده میشن و با هم توافق میکنن!
خوب مرد حسابی! با یک ببخشید سر و ته قضیه رو هم بیار و بورو دنبال کارت! خودتو فحش خور و دیگری رو فحش شنو میکنی که چی؟؟؟؟؟

و مثال سوم:
فردی ادعا میکنه که در دوستی با دیگران خیلی روشن عمل میکنه! و وقتی دوستی رو به پایان میرسونه دیگه فرد مقابل نقشی در زندگیش نداره! ولی وقتی بی دلیل یک دوستی شکل نگرفته رو تخریب میکنه، تا مدتها با داستان های خیال پردازانه دیگران رو بر علیه فرد مقابل پر میکنه، و تا مدتها ایمیل های توهین آمیز و تحقیر آمیز براش میفرسته! (خانم محترم از این کارهای کودکانه و احمقانه دست بردار! مگه من چه هیزم تری به شما فروختم؟ اصلا من شما رو تا حالا دیدم که با این قوت و اطمینان در مورد من قضاوت میکنی و در مورد خصوصیات اخلاقی بد من برای دیگران داستان پردازی میکنی؟ تحمل من هم حدی داره ها! گفته باشم) حالا بگذریم که تعریف های متفاوتی از دوستی وجود داره! ولی آدم یا ادعا نمیکنه یا وقتی ادعا میکنه پای ادعاهاش می ایسته. (من نمیدونم چرا برخی آدمها خیلی اسرار دارن مدعی باشن! خوب خانم مگه من به شما گفتم بیا با من دوست باش؟ من عموما دوست خوبی نیستم، با افراد خاصی دوستی میکنم که انتظار زیادی از دوستی نداشته باشن. من نه اهل هر روز مهمانی رفتن هستم، نه اهل هر روز بیرون رفتن، نه اهل تعامل زیادی با دیگران و … من دوستی های فرهنگی و اخلاقی رو بیشتر ترجیح میدم. حالا شما دنبال کسی میگشتی که اینطور آدمی باشه، خوب بورو تو خیابون اولین پسر خوش تیپی رو که دیدی انتخاب کن! از خداشونم هست! ولی من نه!!!!!!!!!!! من یه آدم بد تیپ بد قیافه بی سلیقه بی فکر کودک با محدوده تفریحی محدود هستم! ولی همینم که هستم! نه بیشتر نه کمتر. دلسوزی هم نمیخام. پیشرفت هم نیازی ندارم! البته اگر کشیدن یک باکس سیگار و خوردن یه بطر مشروب پیشرفت باشه! من از نظر شما کاملا OMOL هستم! پس حالا چی میگی؟ حرف حسابت چیه؟) به این میگن کرم!

و واقعا من معتقدم که اگر کرد نبود بعضی ها در زندگی دچار کمبودهای اساسی بودن!!

و خداوند کرم را آفرید تا ما انسانها دچار کمبود واژه نگردیم!

نظر شما چیه؟

پ.ن: این مثال سومی من نبودم ها! این درد دلهای یک دوست بود! لطفا سو تفاهم نشود