خانه > شعر > خاطراتی که ندارم

خاطراتی که ندارم

هر بار دیدن لبهایم در آیینه
خاطرات مستی هایم را در آغوشت زنده میکند
یاد لبخندت
شادی هایم را تداعی میکند
دیری نمیپاید که لبخند ها میماسد
لبخندها اخمو میشوند
و من میفهمم که چقدر خام است انسان
که به دست خویش
شادی هایش را به غم های عظیمی مبدل میسازد
بی آنکه بفهمد چه میخواهد…

دسته‌ها:شعر برچسب‌ها: , ,
  1. ژانویه 4, 2010 در 20:04

    پشت درها

    هزاران نفر ایستاده و می خندند

    و لبخند تو

    هزاران بار در ذهن من تکرار می شود.

    عطرت با آن آهنگ همیشگی

    هر بار در ذهن من می پیچد.

    بدون صدای نفسهایت

    تمام آهنگها یک نت کم دارند

  2. شفق
    ژوئیه 25, 2010 در 18:50

    قلبا و فکرا میتونم با نوشته هات ارتباط برقرار کنم انگار یه جورایی حرف دل منو میزنی یه احساس تجربه شده اما متاسفانه قدرت بیان این حس رو من ندارم. موفق باشین

    • Dejavu
      ژوئیه 31, 2010 در 17:47

      سپاس. خوشحالم که با نوشته ها ارتباط برقرار کردید.

  3. شفق
    ژوئیه 25, 2010 در 18:52

    اینو اضافه کنم که اگه بر اساس تجربه مینویسین یا نگاه موشکافانه به اطراف در هر حالت ناب درست مثل تجربه واقعی.

    • Dejavu
      ژوئیه 31, 2010 در 17:47

      منظورتون از نوشتن بر اساس تجربه چیه؟

  1. No trackbacks yet.

برای Dejavu پاسخی بگذارید لغو پاسخ