بوسه های ابدی
نسیمی که از پنجره میتابد
روحم را با خود
به خاطرات بوسه های ابدی میبرد
بوسه هایی از باد
بوسه هایی از مروارید
و بوسه هایی از صدف های سفیدی
که بر ساحل عشقم میافتم…
از خواب که می آیم
باز تو را میبینم
در لباس سفید هر روز و شبت
و آن لبان رنگین
گیسوان افشان
و سبک بالی بی مانند
که روحم را با خود
به خاطرات بوسه های ابدی میبرد
بوسه هایی از باد
بوسه هایی از مروارید
و بوسه هایی از گلهای باغچه مادر بزرگ
صورتی، قرمز، سفید
و پر از عطر آن لبان رنگین
گیسوان افشان
و سبک بالی بی مانند
که روحم را با خود
به خاطرات بوسه های ابدی میبرد….
Advertisements
نسیم نمی تابد…می وزد
میدانم سارا جان، ولی در شعر نسیم ممکن است بتابد، ممکن است بوزد و ممکن است حتی نوزد! ولی همچنان نسیم باشد.
آره، اون نسیم خانومی که سارا خانم میگن می وزند، خیلی بی ادب هستن که جلوی جمع وزش راه میندازن